Fimbristylis cymosa R. Br., Prodr. 228. 1810. F. spathacea Roth.
Plantas perennes, con rizoma rastrero; culmos 10–50 cm, lisos. Hojas en una roseta, más cortas que el escapo, usualmente recurvadas; vaina traslapada, entera; lámina 2–3 mm de ancho, coriácea. Infl. con brácteas ensiformes; rayos 0–2 cm. Espiguillas 2–3 × 2–2.5 mm, ovoides, obtusas, pediceladas o sésiles en glomérulos compactos; glumas ovadas, obtusas o retusas, pardo amarillento, deciduas. Fls. con 1 ó 2 estambres; estigmas 2 ó 3. Aquenios 0.8–0.9 × 0.6–0.7 mm, obovados, lenticulares, truncados, pardo oscuro, débilmente verrucosos en la madurez.
Bosque húmedo y muy húmedo, playas, dunas, bordes de manglar y sitios abiertos, 0–50 m; toda la vert. Carib., vert. Pac., S Pen. de Nicoya, Jacó, Puerto Quepos, Golfito, etc. Fl. feb., mar., jun., ago., set., nov., dic. SE EUA (Florida), S Méx.–Ecua. y Ven., Trin., Guayanas, Bras., tróps. del Viejo Mundo. (Gómez-Laurito & Picado 13502, USJ)
Se reconoce por su rizoma rastrero y sus hojas en roseta y sus espiguillas en glomérulos compactos.